Dowry?

Dowry?



Το θέμα της προίκας ειναι πραγματικά μεγάλο. Όταν ειδικά είσαι σε ηλικία γάμου, θα έλεγα οτι είναι απο τα σημαντικότερα -βραχείας (ελπίζω) διάρκειας κοινωνιολογικά- θέματα που έχεις να αντιμετωπίσεις (είτε γιατί το θες εσύ ή κάποιοι άλλοι).

Πχ, έχω γνωστό που είναι της trendy άποψης οτι πρεπει να δουλεύουν και οι 2 και να συνεισφέρουν (ισότητα). Μέχρι εδω καλα. Πείτε μου ομως πόσα ζευγάρια ξέρετε να βγαζουν τα ιδια λεφτα και ποσους ουσιαστικα να πληρωνουν τα έξοδα των γυναικών τους (call that αντρική προίκα & αν ξέρετε και το αντίθετο). Η φεμινιστικη άποψη λεει οτι οι γυναίκες εργάζονται και στο σπίτι χωρις να πληρώνονται, αλλα νομιζω οτι δουλεύουν και οι αντρες. Δε ξέρω αν πλενουν πιατα (εγω το κανω) παντως μαστορεύουν (ή προσπαθούν για κατι τέτοιο).

Ο γνωστος μου επίσης - άσχετη στιγμή - είχε αναφέρει οτί είναι άλλες οι γυναίκες με τις οποίες κάνεις (εφήμερες) σχέσεις και άλλες αυτές με τις οποίες παντρεύεσαι. Από ποια άποψη όμως; Την συναισθηματική; Την οικογενειακή; 'Η μήπως και την προικοθηρική;

Πόσο "άνθρωπος" είσαι οταν μένεις με κάποια γιατί κάνει καλό κρεβάτι, γιατί δε βρίσκεις άλλη, ή γιατί έχει πορτοφόλι;

Η σύγχρονη ηθοπλαστική πραγματικότητα έχει αποκηρύξει τη προίκα σαν μια ιδιοτελή πράξη των ζιγκολό ή άλλων τυχοδιώκτων-απατεώνων. Φυσικά και δε συμφωνώ με την παραπάνω λογική.

Όταν εκμεταλλεύεσαι κάποιον (οικονομικά, σωματικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά) αυτό που μετράει είναι οτι τον εκμεταλλεύεσαι (και το πόσο) παρά το τι είδους εκμεταλλεύση ειναι. Εκτος αν πιστευετε οτι η ψυχικη σας υγεία είναι λιγοτερο σημαντική απο χ ευρώ ;p

Για να απορριψουμε την προίκα, πρέπει να αποδειχτεί ότι είναι είδος εκμετάλλευσης. Όχι σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις, αλλά στον κανόνα. Για να το κάνω πιο χειροπιαστό, θα αναφέρω μερικά παραδείγματα.

Όταν παντρευεσαι κάποια/oν με λεφτά:
- περνανε αυτόματα σε σένα τα περιουσιακα στοιχεία;
- παρατάς τη δουλεια σου και γινεσαι τεμπέλαρος;
- γυρνάς και τρως τα ξένα με αλλες/ους;
- αν χωρίσεις κρατάς τίποτα;

Αν ο Χ είναι (άπ-)αλλοτριωμένος (;p) απ΄τον καταναλωτισμό και θέλει προίκα για να ξοδεύει, με το να εναντιτίθεσαι στη προίκα είναι σα να ενοχοποιείς τα fast food-αδικα επειδη κάποιος τρώει εκεί και έγινε παχύσαρκος, ή τις καπνοβιομηχανίες επειδή κάποιος καπνίζει. Τρύπες θα υπάρχουν πάντα, εσύ πρέπει να αποφασίζεις που θα χώνεσαι (και όχι να τα ρίχνεις στη τρύπα).

Πέρα απο τη προσωπική ευθύνη, με τη παραπάνω παραγραφο συνδέω τον καταναλωτισμό με την προίκα. Τη σημερινή εποχη, η λάσπη του εύκολου-γρήγορου υπερκέρδους ασφαλώς βρωμίζει και το κοινωνικό θεσμό της προίκας.

Παλιότερα, που ο κόσμος ήταν πιο ολιγαρκής ήταν πιο ευκολο να δεις τι σκοπό πραγματικά εξυπηρετούσε η προίκα.

- Οι οικογένεις φρόντιζαν να εξασφαλίσουν μια καλή αρχή στα παιδια τους (ενίσχυση θεσμού-ρόλου οικογένειας). Σήμερα το λέμε λίστα γάμου-προίκα απ'τους άσχετους; ;p
- Οι γάμοι εκτός απο σωματική, ψυχική συμβίωση είχαν και οικονομικό υπόβαθρο (το οποίο υπό προυποθέσεις ήταν αρκετό να κρατήσει τα σπιτικά, οχι μόνο σαν δέσμευση αλλά και σαν εξασφάλιση ποιοτικής διαβίωσης).

Στην αρχαία Ελλάδα συνήθως οι γαμπροί αγόραζαν νύφες, αλλά αυτό που πραγματικά συμβαίνει σ'έναν οικονομικά κινούμενο κόσμο είναι οτι όποιος έχει αγοραστική δύναμη, μπορεί να εξασφαλίσει και καλύτερο εμπόρευμα ;p

Σε άλλες χώρες πχ. Ινδία μέχρι και φόνους κοριτσιών έχουμε για τη προίκα ή την ανυπαρξία της. Ακόμα και σ'αυτές τις περιπτώσεις όμως, πιστεύω ότι υπάρχουν άλλοι παράγοντες που οδηγούν τους ανθρώπους σε ακραίες συμπεριφορές (όπως η θρησκεία, η μόρφωση, οι νόμοι κτλ).

Μπορεί η προίκα να μοιάζει σαν μια μαύρη τρύπα στον κοινωνικό ιστο, όμως δεν αυτοδημιουργηθηκε και με το να "κλείσει" δεν αποκλείεται η γέννηση ενός νέου φαινομένου βασισμένου στα ίδια αδιέξοδα που μας οδηγεί ο τρόπος σκέψης μας. Τώρα λέω οτι πρέπει να αλλάξουμε μυαλά. Μπαααα....